Donaties ontvangen in April 2019
De stichting wilt Ravita Sewpal bedanken voor haar donatie. Met uw donatie geeft u kinderen die onder de armoedegrens leven een kans op een betere toekomst. Uw bijdrage wordt door de stichting zeer gewaardeerd.
Donatie aan de Culturele Stichting Salaam
Aangezien de verzendkosten naar Suriname hoog zijn en Stichting Jakoeb deze kosten op dit moment niet kan betalen, zijn de ingezamelde kleding, schoenen en schoolmaterialen gedoneerd aan de Culturele Stichting Salaam.
Culturele Stichting Salaam:
Culturele Stichting Salaam werd in 2000 opgericht met als doel het organiseren van activiteiten voor vrouwen en kinderen, maar werd al snel een stichting die zich inzet voor minderbedeelden. Een van de belangrijkste projecten is de islamitische voedselbank waar wekelijks 200 gezinnen een voedselpakket krijgen.
Daarnaast staat de Stichting asielzoekers en vluchtelingen bij in hun dagelijks leven. Denk aan mensen die net in Nederland zijn aangekomen, maar ook aan mensen die op elk moment het land uitgezet kunnen worden. De stichting voorziet deze mensen van eten en kleding en helpt hen ook met hun dagelijkse activiteiten. Dit doen zij met hun team en partners in Rotterdam, maar ook aan de grenzen van Europa.
Het verhaal achter de oprichting van stichting Jakoeb:
Ieder kind verdient een gezonde toekomst! Dit is een onderwerp die Stichting Jakoeb aan het hart gaat. Investeringen in het welzijn van kinderen zijn essentieel om een gezonde en kansrijke toekomst te waarborgen. Het welzijn van een kind kan positief worden beïnvloed wanneer een kind voorzien wordt in zijn of haar basisbehoeften zoals gezonde voeding en een verzorgende maar vooral veilige omgeving.
Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind (hierna: het kinderrechtenverdrag) moet de belangrijkste inspiratiebron zijn voor staten die het verdrag geratificeerd hebben om overheidsmaatregelen te nemen die het welzijn van kinderen bevorderen, zodat kinderen kunnen werken aan een gezonde toekomst. Ondanks het feit dat 196 landen partij zijn bij het kinderrechtenverdrag, worden de basisrechten van kinderen in de meeste landen niet gerespecteerd. Een voorbeeld hiervan is Suriname.
Tot mijn 20ste levensjaar heb ik in Suriname gewoond. Bang, verdriet en eenzaam waren sleutelwoorden voor mij als een 5-jarige meisje waarvan de ouders gescheiden waren en ik het maar moest zien te redden in een weeshuis voor kinderen waar elke gezicht een vreemde was. Kijkend naar de sterrenhemel zat ik elke avond te fantaseren naar een wereld waar ik naartoe kon gaan waar ik minimaal Tina mocht heten en niet nummer 10 omdat ik op bed nummer 10 sliep. Een wereld waar ik aan iemand anders dan, Vlekje de straathond die even bij mij kwam liggen om geaaid te worden, mocht vertellen hoeveel ik elke seconde van mijn leven de liefde van mijn ouders, familie en vrienden miste. Een wereld waar ik niet geslagen zou worden als ik om een tweede keer om eten vroeg omdat ik maar recht had op één maaltijd per dag. Ondanks alle ellende was er toch een lichtpuntje in het duisternis!
Tijdens mijn verblijf in het weeshuis ontving ik 1 keer per maand donaties (kleding, schoenen, pennen, schriften en speelgoed) van mensen die op basis van hun geloofsovertuiging of een feestaangelegenheid (verjaardag of religieuze feesten) doneerden. Ik kan mij herinneren dat ik elke maand uitkeek naar de de dag waarop de donateurs langs zouden komen omdat ik op die dag nieuwe kleding, speelgoed, schoolbenodigdheden, een zakcentje én aandacht kreeg ook al was het maar voor korte duur. Het was voor mij de mooiste dag van de maand.
Deze ervaringen hebben geleid tot de oprichting van Stichting Jakoeb. Het doel van de stichting is om zich in de ruimst mogelijke mate in te zetten voor het bevorderen van het welzijn van kinderen. Dit doel wordt door de stichting op twee manieren gerealiseerd. Ten eerste wilt de stichting door middel van het schrijven van artikelen volwassenen en kinderen bewust maken van de rechten die een kind heeft. Niet alleen kinderen moeten weten wat hun rechten zijn en hoe zij voor hun rechten kunnen opkomen maar ook voor volwassenen is het van essentieel belang dat ze weten dat er minimumregels zijn waar zij voor moeten zorgen bij het grootbrengen van een kind. Ten tweede verleent de stichting materiële bijstand en ondersteuning aan kinderen door textiel, schoolmateriaal, speelgoed en levensmiddelen te verzamelen en deze aan kinderen te doneren die het het hardst nodig hebben.
Ik ben mij ervan bewust dat het enkel doneren van kleding, schoenen, medicijnen en geld niet bijdraagt aan een levensstandaard die toereikend is voor de algemene ontwikkeling van een kind. Mijn korte termijn doel is echter om kinderen te voorzien in hun primaire behoeften. Ik geloof heilig in de theorie van Maslow. Volgens de vijf fasen model van Maslow bereiken mensen verschillende fase van de hiërarchie in hun leven, en op verschillende momenten kunnen ze in een bepaald fase een tekort ervaren. Wanneer dit gebeurt, zal men vaak tijdelijk het streven naar een hoger fase in de piramide staken om aan die ene tekortkomende behoefte te voldoen.
Maslow stelde dat de eerste behoefte de fysiologische behoefte is. Dit zijn basisbehoeften om te overleven zoals lucht, eten, drinken, onderdak, kleding, warmte en slaap. Als aan deze behoeften niet wordt voldaan, kan het menselijk lichaam niet optimaal functioneren. Naar mijn mening kunnen kinderen alleen doorgroeien naar de volgende fase in hun leven en een bijdrage leveren aan de samenleving als ze goed worden voorzien in hun primaire behoeften, namelijk de fysiologische behoeften.
Ik ben er sterk van overtuigd dat we ze samen kunnen helpen om de verschillende stadia van de hiërarchie te bereiken, om zo uiteindelijk een succesvol leven te kunnen leiden. Als onze donaties ervoor kunnen zorgen dat deze kinderen zich veilig voelen en vertrouwen hebben in zichzelf, dan hebben we samen een klein verschil gemaakt in hun leven. Dit betekent dat we hen de kans bieden om te werken aan de volgende fasen van hun persoonlijke ontwikkeling. Na de eerste fase kunnen zij zich stap voor stap verder ontwikkelen en bijdragen aan de samenleving, wetende dat zij dezelfde rechten hebben als anderen en ook zij tot de samenleving behoren.
Als u vindt dat alle kinderen een kans verdienen in het leven zoals u en ik dat hebben gehad, dan wil ik u uit het diepste van mijn hart vragen om te helpen. U bent van harte welkom om een donatie te doen, hetzij met hulpgoederen, hetzij door een financiële bijdrage te leveren.
Namens de stichting wil ik u alvast bedanken voor uw vrijgevigheid.
